Ane Garmendia dut izena. Txikitatik gustatu izan zait marraztea eta margotzea. Duela urte batzuk nire teknika kutunean murgildu nintzen, akuarelan. Norbaitek esan zuen akuarela margotutako poesia dela, eta guztiz ados nago. Magikoa iruditzen zait, berezia, fina, inguratzen nauena hilezkortzeko bide egokiena. Estudioan margotzeaz gain, naturan zuzenean margotzea asko gustatzen zait. Terapia hutsa da, sormenezko meditazioa. Bai naturan, bai estudioan margotzen ari naizenean denbora gelditu egiten da, taupadak mantsotu egiten dira eta burbuila batean bezala sentitzen naiz. Akuarela nire toki segurua, nire toki zoriontsua da.


Me llamo Ane Garmendia. Desde siempre me ha gustado dibujar y pintar. Hace unos años volví al mundo del dibujo y de ahí me sumergí en mi técnica preferida: la acuarela. Alguien dijo que la acuarela es la poesía pintada y yo no puedo estar más de acuerdo. Me parece mágica, especial, delicada, la mejor vía para inmortalizar lo que me rodea. Además de pintar en el estudio, también me gusta pintar en la naturaleza. Pintar in situ es pura terapia, una especie de meditación creativa. Cuando pinto tanto en la naturaleza como en el estudio el tiempo se para, los latidos se ralentizan y me siento como en una burbuja. La acuarela es mi lugar seguro, mi lugar feliz.